Verse 1:
Elimden geldiğince söz yazdım uykuyla
Babamla kavgalıydım yaşadığım duyguysa

Bilinmez hayatımın derinlerine insen de
Bulamazsın bişey çünkü boşa geçti yıllarca.


Bi kağıt bi kalem hep dertlerimi anlattım
Dostumunda işi yoktu tek yaptığı satmaktı
Yanımda kül tablası, çığlıklı bağırmalar

Uykusuzluk bişey değil de zor olan susmaktı.

Odamda bikaç kitapla ruh hali parçaları

Gençliğimden oldum çekerken sırtımda bıçakları
Psikolojim bozuk plak hep izliyom tekrarını
Fayda etmeyen tesellilerle dolu etrafımız.


Gözümden akan yaşla yastığımı ıslattım
Gerçek olmayan hayaller baş ucumda yerini alsın

Bu benim suçum değil, sade hayat kuralsız
Bundan sonra rap'leyim yeter ki Mersin inansın.
---

Verse 2:
Buraya gelmek için çok çabalar sarfettim
Dost dediğim insanlara güveni kaybettim

Yeri geldi sigara dumanı benim dostum oldu
Bazen de eşlik eden, sıcak bi kahveydi.


Sokakta gezdim bazen hemde yırtık üstümle
Gözümün altı mosmor, aynalara küstüm be
Çaresizlik içinde lan, bilinçaltı üstünde

Güzel giden hayatımın içine etti üç günde

Mecburen yaşıyo beden şizofrenik sancılarla

Kurtulamadım acılardan her yerimde kamçılarla
Kırık hayallerim doldu taştı kalbimden
Yanımda kimse yoktu, savaştım ben acılarla.


Neyse.. Şarkının dahi sonuna geldik artık
Düzeltmeye çalışmıcam, psikolojim bozuk kalsın

Zaten bundan sonra Hiphop benim tek dostum
Zoruna giden varsa hemen karşımda yerini alsın.