[Verse 1]

Zabiłem wszystko, co czułem

Z tego wszystkiego i tak chuj zrozumiesz
Jak Cię okłamuje ,to też czujesz?
Serce wieszam na fortepianowej strunie

Siadam w kuchni, odkręcam kurek
Paznokcie wbijam pod skórę, drapię
Za oknem świat się zatrzymał w chwilowej pauzie

Lot gołębia na stop klatce
Pierwszy raz rzygam krwią, ślinę spluwam na parkiet
Zaraz zasnę, jestem wśród drzew

Mgła oplata ciało, rosa wsiąka w koszulkę
Nade mną niebo, czytam gwiazdy jak interpunkcje
Bo nie są dla Mnie niczym więcej niż tylko punktem

Za świat..a w twarz świat się zaśmiał
Czekam na spotkanie z duszą póki nie jest martwa
Mówią, że po śmierci zobaczysz ją na prawdę

Taka personifikacja pragnień
Słysze szum liści, wiatr tłumi dźwięk
Światło jego ciała niszczy cień, czekam na biel

I tylko ja wiem jakie ma znaczenie
Pamiętasz, mówiłaś że to ostatnie z moich wcieleń
Jednorożec... i mam biec pośród sideł

Na przekór myśliwym co napinają cięciwę
Ideały są wieczne jeżeli wierze w nie i żyję
Odbierzesz mi wiarę tylko jeśli Mnie zabijesz!


Dziwny jest ten... świat


[Verse 2]

Wyłamujesz zamek w drzwiach od kuchni

Otwierasz okno, a powietrze miesza się z gazem
Nerwy posypały fundament konstrukcji
I krzyczysz w panice, że bym dał radę!

Wrócić?
Słyszę Twój szloch, mchem porosły, labirynt bez wyjścia
Zbieram korale z pajęczyn, krople zostawiam wśród traw

Ideały nie umierają po śmierci
Na liściach ślady bieli jak krwi którą zostawiasz
Wszystko czego dotknie, nosi część jego w sobie

Wspominałaś często, że mam coś co sprawia
Że ludzie obojętnie nie potrafią przejść obok Mnie
Jednorożec, na chory los panaceum

Choć za życia poszło za Mną tak nie wielu
Dla wielu zbyt bliski, by rozumieli outsider'ów
To ta własna psychika może oznaczać czeluść

Otchłań, w której lecę bez steru
Dzierżąc miecz jako pióro, tarcza kartką papieru
Pokaż mi wyjście, widzę światło w tunelu

Jeśli kiedyś Mnie wezwiesz Moją ksywę przeliteruj
R - raz w życiu zwątpiłem - Ratzinger
O ? odkręcam życie jak Twist Oliver

V ? veto, się nie zgadza Vendetta
E do R ? słyszę śpiew syren, erka...


Dziwny jest ten... świat