Odkad pamieta zawsze stala
Na toaletce obok lustra
W bialych baletkach wychylona

W powietrzu uniesiona nóżka
Nudzila sie wśród bibelotów
Kurz wylapujac w suknie zlota

I tylko z dolu perski dywan
Czasem jej puszczal perskie oko.


Ref. Laleczka z saskiej porcelany
Twarz miala blada jak pergamin
Nie miala taty ani mamy

I nie tesknila ani, ani.

Aż dnia pewnego na komodzie

prześliczny ksiaże nagle st!@#^
Kapelusz mial w zastyglej dloni
I piekny uśmiech z porcelany

A w niej zabilo male serce
Co nie jest taka prosta sprawa
I śnila, że dla niego tańczy

A on ukradkiem bije brawo

Ref. Laleczka z saskiej porcelany

Twarz miala blada jak pergamin
Nie miala taty ani mamy
I nie tesknila ani, ani.

Jej siostra byla dumna waza
A bratem zabytkowy lichtarz
Laleczka z saskiej porcelany

Maleńka śliczna pozytywka.

Lecz jakże kruche bywa szczeście

W nietrwalym świecie z porcelany
Zlośliwy wiatr zatrzasnal okno
I ksiaże rozbil sie "na amen"

I znowu stoi obok lustra
Na toaletce calkiem sama
I tylko jedna mala kropla

Splynela w dól po porcelanie

Laleczka z saskiej porcelany

twarz miala blada jak pergamin
na zawsze odszedl ukochany
a ona wciaż tesknila za nim"