á steinskógarlaufi
er stjörnurún
sál í steini

þar sefur hún

um strengi og blað

sem er stirðnað og dautt
fyrir sex þúsund árum
lék sólskin rautt


er dynskóginn mikla
móðan fól

var það skin hans af stjörnum
skuggi af hans sól


þegar dauðakvölin
um blaðið brann
og steinn um

(lifandi) strenginn rann

(það er hvísl hans og óður

við eyra manns
um aldirnar breiðir)
það angan hans