Suzanne neemt je mee
naar een bank aan het water
duizend schepen gaan voorbij

en toch wordt 't maar niet later
en je weet dat zij te gek gek is
want daarom zit je naast haar

en ze geeft je pepermuntjes
want ze geeft je graag iets tastbaars
en net als je haar wilt zeggen

ik kan jou geen liefde geven
komt heel de stad tot leven en hoor
je meeuwen schreeuwen

je hebt steeds van haar gehouden
en je wilt wel met haar meegaan
samen naar de overkant

en je moet haar wel vertrouwen
want ze houdt al jouw gedachten in haar hand


en Jezus was een visser
die het water zo vertrouwde
dat Hij zomaar over zee liep

omdat Hij had leren houden
van de golven en de branding
waarin niemand kan verdrinken

Hij zei, Als men blijft geloven
kan de zwaarste steen niet zinken
Maar de hemel ging pas open

toen Zijn lichaam was gebroken
en hoe Hij heeft geleden
dat weet alleen die Visser aan 't kruis

en je wilt wel met Hem meegaan
samen naar de overkant
en je moet Hem wel vertrouwen

want Hij houdt al jouw gedachten in Zijn hand

Suzanne neemt je mee

naar een bank aan het water
je onthoudt waar ze naar kijkt
als herinnering voor later

en het zonlicht lijkt wel honing
waaraan kinderen zich te goed doen
en het grasveld ligt bezaaid met wat de

mensen zoal weg doen
in de goot liggen de helden
met een glimlach op de lippen

en de meeuwen in de lucht
lijken net verdwaalde stippen
als Suzanne je lachend aankijkt

en je wilt wel met haar meegaan
samen naar de overkant
en je moet haar wel vertrouwen

want ze houdt al jouw gedachten in haar hand