Wpusc mnie,
na cale miasto, z calych sil - wolam,
wpusc mnie,

wpusc mnie, bo skonam.

Samotny domek na wzgórzu, lekko sie blyszczy w swietle dnia,

Cieniutką sciezką do wnetrza,
niejeden by pragnąl,
niejeden by chcial.

I kuszą przyciete trawniki,
puszyste mchy i rózy kwiat.
Dosiegnąc jednak dzwonka

nie bardzo moge, nie bardzo sie da,
nie bardzo moge, nie bardzo sie da,
nie bardzo moge, nie bardzo sie da.


Wpusc mnie,
na cale miasto, z calych sil - wolam,

wpusc mnie,
wpusc mnie, bo skonam.
Przeciez na pietrze, licho swiatlo sie tli,

jak kot bede czekal uchylonych okien czy drzwi.

I prózno tu szukac alarmów, niespodzianek czy zlego psa,

do srodka, do ciepla, do sieni
nie bardzo moge, nie bardzo sie da,
nie bardzo moge, nie bardzo sie da.


Wpusc mnie,
na cale miasto, z calych sil - wolam,

wpusc mnie,
wpusc mnie, bo skonam.
Przeciez na pietrze licho swiatlo sie tli

jak kot bede czekal uchylonych okien czy drzwi.



Wpusc mnie
na cale miasto, z calych sil - wolam
wpusc mnie

wpusc mnie bo skonam
przeciez na pietrze licho swiatlo sie tli
jak kot bede czekal uchylonych okien czy drzwi