Dawniej pełen postanowień,
bez doświadczeń, a skoczyłbym w ogień pustych słów,
pełnych wiary, że emocji swoich zapał studząc

znajdę Boga, prostą ścieżką idąc krótko.

ref. Bo ty, choć było dobrze,

znów jesteś na mej drodze
nie znikniesz nigdy już.
I znów tak zapalczywie

chcę chłonąć z tobą życie,
choć zniszczę dawny sens.


Gdzieś to wszystko zatraciłem,
dawną pewność, wszystkie swoje dawne siły.
Jak odnaleźć spokój?

Kiedy opcją dla mnie jedyną jest nieszczęście lub skurwysyństwo.

ref. Bo ty....


Mój spętany świat, upływem lat, smyczą nakazów, praw.
Chcę rozwalić strach, który trwa, gdy czuję knebla smak.