Hier aan de boerentoren spraken wij vaak af
hier en nu zoek ik de sporen van je zorgeloze lach

ik was achttien en drie jaar ouder
dat leek toen heel erg veel
ik onderdrukte wat ik voelde voor jou

ik dacht: er is nog tijd

Ik was achttien en ik wilde scoren

niemand die me dat beletten zou
ik was verblind door ambitie, betoverd
ik wist niet dat ik je verliezen zou


hier meer dan ooit tevoren
hier op deze plek, hier en nu

loop ik verloren, weet ik soms niet eens wie ik ben
bij onze lieve vrouw, op deze koude dag
hier en nu, kwart over vijf, kan ik niet

verder zonder jou

zoek me op, kijk me aan

maak me lichter dan ik ben
zoek me op, kijk me aan
maak me lichter dan ik ben


ik was achttien en ik kon niet plooien
ik trotseerde meer dan ik vermocht

ik zou het koudste ijs ontdooien
ik wist eigenlijk niet eens wat ik zocht


hier aan de boerentoren stond de tijd vaak stil
hier en nu kan niets me meer bekoren dan je zorgeloze lach
Antwerpen lijkt verloren nu ik jou hier niet meer zie

jij bent de ware reden waarom ik hier nog dagelijks kom

zoek me op, kijk me aan

maak me lichter dan ik ben
zoek me op, kijk me aan
maak me lichter dan ik ben


zoek me op, kijk me aan
maak me lichter dan ik ben

zoek me op, kijk me aan
maak me lichter dan ik ben


De kans is klein maar ik wil geloven
dat er voor ons nog steeds een plek bestaat
zonder spijt en zonder vragen

of ben ik schromelijk te laat
hier
hier en nu