Δεν σου λέω τίποτα,και είναι ήλιος που θαμπώνει
ας όψεται,είναι η γιορτή των χρωμάτων,αδερφέ
δεν μπορείς να κρατήσεις κάτω την άνοιξη...

Σήμερα η εικόνα σκοντάφτει πάνω στης μυρωδιές
γίνεται λουλούδι,άλλοτε πεζοδρόμιο,γίνεται γιορτή
Είναι που τα μάτια σου σήμερα,χώρεσαν

στη θέση της διπλανής σου ύπαρξης,
και είναι να απορείς,με μία πρέζα από τρόμο
πως σταματήσαμε να χαζεύουμε ανθρώπους στο δρόμο

να παίζουμε εφτάπετρο επάνω στον ώμο,άκου με μόνο
όπως τα όνειρα,αυτή η αιώνια λέξη
απόψε θα κλέψει,με όποιο απ τα μυστικά χορέψει

και γίνεται στιγμή...
Μια στιγμή που κολλάει αυτός ο γαμημένος κόσμος,απόλυτα...
στη διάθεση να δημιουργήσεις,να εξερευνήσεις

Τι είναι όλα εκείνα τα μάτια που ουρλιάζουν για νοιάξιμο
τούτα θα ναι τα χαμόγελα μας,ακούς?
Σήμερα αυτά θα ναι τα χαμόγελα μας

δε θα μιλάμε για χαμένες γενιές
όλα σβήνουν από απανωτές στιγμές.
Και δεν υπάρχει και είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ

καμία φαιδρή ύπαρξη,κανένα τεντωμένο δάχτυλο.
Σα αυτή τη χώρα του ποτέ,ποιος να στο περιγράψει
με ποια λέξη θα λερώσει,την πιο πολύτιμη μας φράση?

Συγχώρα με που στήνομαι εδώ και στα δίνω με λόγια
αφού δε βλέπω τα μάτια σου πια...
Σε περιμένω να ξέρεις στο γνωστό μέρος,

κοίτα να δεις,πάνω που άρχισε να μυρίζει η Άνοιξη...

Δώρο στα φεγγάρια το βλέμμα μου χαρίζω

τον άγγελο της πλάσης με μιας καλωσορίζω
απλώνω την ματιά μου,να γεμίσει χρώματα
τα νεκρά όνειρα μου,να λουστούν στα αρώματα.

Δεν φάνηκε το τέλος,η μούσα μου λικνίζεται
δεν σταματιέται η άνοιξη,αν σε αυτό ελπίζεται...
Γράμμα-γράμμα,λέξη-λέξη

άνοιξη θα φέξει,άνοιξε το παράθυρο
κράτησε για λάφυρο,αυτήν τη μυρωδιά
σαν το πρώτο σου φιλί,στην πρώτη κοπελιά.

Δεν κρατιέται δεν σταματάει
μέσα απ τον χειμώνα,σαν άτι ξεπηδάει...
Κερνά το γιατρικό του,αρώματα και χρώματα

ανοίγει φυλακές,σπαν τα κιγκλιδώματα.
Δεν κρατιέται η άνοιξη, ότι και αν γίνει
φέρει ευθύνη...

Απέναντι σε κάθε τρελό ρομαντικό
απέναντι στον ποιητή,που ψάχνει τον ειρμό.
Είναι σκέτη έμπνευση για δημιουργία

συναισθημάτων ένωση,η μόνη ουτοπία.
Ανθίζει και η σφαίρα,μιλάει και το κούτσουρο
σε καλεί το σούρουπο,για νέα εξερεύνηση

η νύχτα και η αυγή,δίνουν την συναίνεση
δηλώνουν βροντερό Παρών
στο θαύμα το ομορφότερο τεσσάρων εποχών...


Είναι η Άνοιξη σου λέω που έρχεται
ξύπνα πριν ξημερώσει,Καλημέρα!!!

Την περίμενες για χρόνια αμέτρητα
ένα βαλς χαρούμενο στα τρία τέταρτα...
Βγες απ το κελί και σπάσε τα δεσμά

πυρπολούμε μαζί,όλα τα αφεντικά
γινόμαστε γιορτή,γεμάτη χρώματα
είμαστε άνθρωποι χωρίς ονόματα.

Γιορτάζουμε σήμερα την αλήθεια σου
την δικιά σου,την δικιά μου...
αυτή που βρίσκεται κοντά σου

μα εγκεφαλικά χιλιόμετρα μακριά σου.
Σήμερα γιορτάζουμε την αίσθηση του αέρα
σήμερα είμαστε,ενωμένοι όλοι σε ένα.

Τέρμα οι εκφοβισμένες αλληλουχίες φυλακών
τέρμα τα ματαιόδοξα αποτυπώματα στιγμών...
Είναι η άνοιξη σου λέω,έρχεται...

Ξύπνα πριν ξημερώσει,πες της καλημέρα
αυτό που ψάχνεις,εδώ θα το βρεις
είσαι και εσύ,έρμαιο της μιας στιγμής...

Ξεκόλλα πια,και δείξε μου το φως σου
να φτιάξουμε μαζί την Άνοιξη του κόσμου,
Καλημέρα...