Magna flos, rosa obscura
Rides et corda saeviunt
Angeli obscure flent leniter

In umero tuo miserabili
Temptant titubantes ut perditi
Effugere hortos remotos

tenentur desiderio
Gravissimi sempiterni


Magma flos, rosa obscura...

Inter mille angelos

Lucet rubor tuus in nos
Necopinata nomine vacans
Plena mentis, plenaque sensus

In te solitudo finitur
Naturaque et tempora magna
Dic, ut tollis cuncta astra

Solo e calore tuo