Dookola cisza, slysze z Nieba Twoj glos
Znowu nie umre, choc zabierasz mi wszystko
Daj mi zyc i nie mow nigdy wiecej

Gdzie mam isc, przeciez mam swoje serce

To jest moje zycie, jestem kapitanem tej lajby

Plyne swoja droga mimo, ze chcesz wracac
I nie pytaj wiecej, ile we mnie jest prawdy
Nie wiem czy dalej warto jest sie starac


Na morzu sztorm, nie poddam sie bez walki
Niose na plecach swoj zycia kamien niczym Syzyf

I chociaz w tej bitwie przetrwaja tylko najwytrwalsi
To ja wciaz mysle, jak opuscic caly ten syf


Obralem juz swoj kurs, plyne po marzenia
Raz wyplywam na powierzchnie, a raz splywam do podziemia
Wychodze z cienia, mam dosc ukrywania sie

Przestan w koncu pytac mnie - jak jest!



Zwrotka II:

A ja nadal plyne, choc konczy sie mi morze

To jest moje zycie, sam kieruje moim statkiem
Czasem czuje sie jak wiezien, nie mam juz nikogo
Sam - jak pustynny kwiat - wszyscy odchodza


Szybsze serca bicie, co sie dzieje z moim cialem
Plynac bede dalej, nawet jakbys chcial zabrac mi nadzieje

Malo mam lat, choc wiele juz przezylem
Nie poddaje sie, mimo, ze czesto mi wiatr w oczy wieje


Czasem chce powiedziec dosc, i wrocic wiesz?
Zastanawiam sie, czy ta wyprawa ma jakikolwiek sens
Co mnie czeka na koncu, i co dalej bedzie?

Czy spotka mnie szczescie? Czy jak zwykle sie wkurwie!

Zostaje tu na zawsze, bo czuje, ze to moje miejsce

Otoczony przez morze, umre plynac za szczesciem
Czy je znajde? Sam nie wiem...juz
Albo umre w niewiedzy, albo bede wladca morz