Men zegt van liefde
Dat ze zacht is
als een lief en teder woord


Men zegt van liefde
Dat ze hard is

en zo vaak het geluk vermoordt

Men noemt haar

hunker en verlangen
Men noemt haar
redder in nood


Ik zeg dat liefde
als een bloem is

waarop de zon haar stralen strooit

Ze is het hart

zo bang en breekbaar
zo wankel en zo broos


Ze is de droom
bang voor 't ontwaken
omdat ze dan de waarheid hoort


Ze wacht op wie
haar nu wil plukken

op wie haar tranen steelt

Zo bang

om vroeg te sterven
voor ze werkelijk heeft geleefd


En is de nacht
zo koud en eenzaam
duurt het wachten veel te lang


Denk dan maar
dat geluk alleen is

voor wie er hevig naar verlangt

Denk dan maar

dat bittere winters
en dikke lagen sneeuw


Nog nooit
hebben verhinderd
dat de roos hen overleeft