O duszo ma, cóż Ciebie tak gna
przez ścieżki czasu i miejsc?

W tej marnej grze Ty wciąż gubisz się,
więc wstań i otwórz się


Śpiewaj swą pieśń najpiękniej tak,
żeby nie musieć śpiewać jej znów,
pokochaj raz, lecz mocno tak,

żeby nie musieć kochać znów

O duszo ma, cóż Ciebie tak gna

przez ścieżki czasu i miejsc?
W tej marnej grze Ty wciąż gubisz się,
więc wstań i otwórz się


Drogą swą idź i wiarę w nią miej,
żeby nie musieć wędrować już,

zaufaj raz takiemu guru,
żeby nie musieć szukać znów


O duszo ma, cóż Ciebie tak gna
przez ścieżki czasu i miejsc?
W tej marnej grze Ty wciąż gubisz się,

więc wstań i otwórz się

Pomódl się raz żarliwie tak,

żeby nie musieć modlić się znów
i umrzyj tak jak przykazał Twój Bóg,
żeby nie musieć umierać znów


O duszo ma, cóż Ciebie tak gna
przez ścieżki czasu i miejsc?

W tej marnej grze Ty wciąż gubisz się,
więc wstań i otwórz się


Więc wstań i otwórz się,
na zmiany szykuj się


O duszo ma, cóż Ciebie tak gna
przez ścieżki czasu i miejsc?
W tej marnej grze Ty wciąż gubisz się,

więc wstań i otwórz się

Miłość to oddech Twój,

którym oddycha cisza

O duszo ma, cóż Ciebie tak gna

przez ścieżki czasu i miejsc?
W tej marnej grze Ty wciąż gubisz się,
więc wstań i otwórz się


Miłość to oddech Twój,
którym oddycha spokój