Ay'in altinda kagnilar gidiyordu
Kagnilar gidiyordu
Aksehir üstünden Afyon' a dogru

Toprak öyle bitip tükenmez,
Daglar öyle uzakta,
Sanki gidenler hiçbir zaman

Hiçbir menzile erismeyecekti
Kagnilar yürüyordu yekpare mesaleden tekerlekleriyle
Ve onlar; ayin altinda dönen ilk tekerlekti, ilk tekerlekti

"Ayin altinda öküzler
Baska ve çok küçük bir dünyadan gelmisler gibi
Ufacik kisaciktilar

Ve piriltilar vardi hasta kirik boynuzlarinda
Ve ayaklarýi altindan akan
Toprak, toprak ve toprakti

Gece aydinlik ve sicak
Ve kagnilarda tahta yataklarinda
Koyu mavi humbaralar çirilçiplakti

Ve kadinlar, birbirlerinden gizleyerek
Bakiyorlardi ayin altinda
Geçmis kafilelerden kalan öküz ve tekerlek ölülerine

Ve kadinlar...
Bizim kadinlarimiz;
Korkunç ve mübarek elleri

ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
Anamiz, avradimiz, yarimiz
Ve sanki hiç yasanmamis gibi ölen

Ve soframizdaki yeri; öküzümüzden sonra gelen
Ve daglara kaçirip ugrunda hapis yattigimiz
Ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki

Ve kara sabana kosulan ve agillarda
Isiltisinda yere sapli biçaklarin
Oynak, agir kalçalari ve zilleriyle bizim olan kadinlar,

Bizim kadinlarimiz
Simdi ayin altinda
Kagnilarin ve hartuçlarin pesinde

Harman yerine kehribar basli sap çeker gibi
Ayni yürek ferahligi,
Ayni yorgun aliskanlik içindeydiler

Ve onbeslik saraplenin çeliginde
ince boyunlu çocuklar uyuyordu
Ve ayin altinda kagnilar yürüyordu

Aksehir üzerinden Afyon`a dogru."
Yürüdü tren de yolda inilmez
Derdim çoktur memlekete söylenmez

Tükendi cephanem, geriden gelmez
Tezkeremden evvel vurdular beni
Silama hasret koydular beni

Aziz Abdal dagi ordugah yeri
Bir haftalik hayindir yenmiyor kuru
Hasretlik kaldi koca Kayseri

Tezkeremden evvel vurdular beni
Silama hasret koydular beni
Agir makineni de tepeden inmez

Tariyor irmagi kimse görünmez
Verilen parolar aklima gelmez
Gözüm göre göre vurdular beni

Silama hasret koydular beni